Dieta Low FODMAP została zaprojektowana do współpracy ze specjalistą dietetykiem, który będzie w stanie zapewnić pacjentowi odpowiednie wsparcie merytoryczne oraz motywację. Chociaż na pierwszy rzut oka wydaje się nieskomplikowana, ponieważ należy wyeliminować z diety wszystkie produkty spożywcze zawierające FODMAP, jednak w praktyce może przysporzyć wiele trudności. Protokół składa się z 3 etapów. W każdym z nich możemy napotkać trudności, przeszkody, które będą dla nas niezrozumiałe, mogą powodować zniechęcenie i rezygnację. Ścisłą współpraca z dietetykiem pozwala na bieżące monitorowanie postępów oraz szukanie przyczyn pojawiających się trudności.
Błędy eliminacyjne na pierwszym etapie diety.
1. Eliminacja wszystkich produktów zawierających FODMAP
Współpraca ze specjalistą na tym etapie opiera się na:
- Omówieniu dotychczasowego sposobu odżywiania
- Identyfikacji FODMAP
- Zastąpieniu produktów o wysokiej zawartości FODMAP tymi, o niższych stężeniach
- Ustalenie bezpiecznych ilość produktów z FODMAP
- Skonstruowanie listy zakupów
- Ustalenie plany żywieniowego – dieta powinna być prawidłowo zbilansowana i urozmaicona
Wszystkie te „zabiegi” służą dobrostanowi klienta. Jest on jednocześnie edukowany w zakresie specyfiki, źródeł choroby, jak również otrzymuje realną pomoc w rozpoczęciu diety.
2. Pozostanie na etapie eliminacji przez długie miesiące, a nawet lata.
Rolą dietetyka na tym etapie jest edukacja, ponieważ:
Low FODMAP to dieta eliminacyjna
Nie można stosować jej przez całe życie, ponieważ:
- może powodować niedobory w organizmie
- trwały niedobór FODMAP powoduje zaburzenia mikroflory jelitowej
Rozszerzenie diety jest konieczne, bo produkty FODMAP są niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania naszego organizmu.
3. Dieta nie działa
Dietetyk pomaga odnaleźć przyczynę tego stanu. Przede wszystkim podejmuje decyzje o przerwaniu lub kontynuacji eliminacji. Następnie szuka przyczyn utrzymywania się dolegliwość.
Wśród potencjalnych winowajców można wymienić:
- niezdiagnozowane alergie pokarmowe
- przerost grzybów z rodzaju Candida
- Spożywane używki – alkohol, kawa
- Nietolerancję histaminy
Wykwalifikowany, doświadczony dietetyk będzie w stanie po utrzymujących się objawach, oraz wynikach badań zdiagnozować źródło utrzymujących się problemów i wdrożyć niezbędne modyfikacje diety oraz suplementacji.
Błędy na drugim etapie diety
Rozszerzanie diety – spontaniczna reintrodukcja
Współpraca z dietetykiem na tym etapie jest kluczowa. Opiera się na pracy z dzienniczkiem żywieniowym w którym pacjent odnotowuje wszystkie prowokacje oraz ocenę samopoczucia. Pozwala to na jest ponowne wprowadzenie żywności o wysokiej zawartości FODMAP do indywidualnej tolerancji, co właśnie jest ostatecznym celem współpracy
Rolą specjalisty w całym procesie dietoterapii jest przede wszystkim edukacja. Pacjent dowiaduje się czym dokładnie są FODMAP, jakie są różnice między nimi, a tym samym jak oddziałują na nasz organizm. Potrafi odpowiednio zareagować na płynące z ciała symptomy, umiejętnie rozgranicza niegroźne, charakterystyczne dla wszystkich zdrowych osób od tych niepokojących. . Pacjent potrafi zareagować na ewentualne pojawiające dolegliwości ponieważ wie, że wrażliwość na poszczególne FODMAP zmienia się w czasie.
Literatura:
- Christopher J. Black, Heidi M. Staudacher, Alexander C. Ford. Efficacy of a low FODMAP diet in irritable bowel syndrome: systematic review and network meta-analysis. Neurogastroenterology (2021)
- Jacqueline S Barrett. How to institute the low-FODMAP diet. Journal of Gastroenterology and Hepatology. 2017; 32(Suppl. 1): 8–10
- Emma P Halmos. When the low FODMAP diet does not work. Journal of Gastroenterology and Hepatology 2017;32(Suppl. 1): 69–72
